Onzekerheid

[DeKeiler]

Hoe ga ik om met onzekerheid?
Ook ik heb wel last van wedstrijdspanning. Ik bestudeer altijd het tracé via internet, google maps of iets dergelijks. Van tevoren ook inlopen op de eerste twee kilometer.
Meestal weet ik binnen de halve minuut nauwkeurig wat ik waard ben en welk tempo ik dus wil lopen. Door veel op de baan te lopen weet je onderhand wel hoe 14 km/uur en hoe 15 km/u aanvoelt. Na 1 en na 2 km check ik altijd mijn tempo via de km paaltjes en wanneer die er niet zijn via de Garmin.
Zo ban ik de onzekerheden zoveel mogelijk uit en richt ik mij zoveel mogelijk op het lopen zelf (ontspanning houden) en op positieve gedachten.

[Final-sprint]

Ik denk dat bijna iedereen wel een zekere vorm van onderzekerheid heeft vlak voor een wedstrijd, maar dat het meer te maken heeft met het wel of niet goed getraind zijn. Als je weet dat je goed getraind bent, zul je eerder zenuwachtiger zijn dan wanneer je minder goed getraind bent en waardoor de verwachtingen (voor jezelf) minder hoog zullen zijn..?

[ptaurus]

Tsja altijd wel onzeker want ALTIJD het gevoel veel te weinig te hebben gedaan. Dan bestuddeer ik het traject. Ik train nu zelfs op het traject van de MW-marathon (ga ik dan 120 km voor rijden).

Maak een plan.......

Maar hou me daar nooit aan
Meestal gewoon hard starten en dan eventjes consolideren en als ik dan goed ben dan kom ik in mijn tempo.

Tijdens de wedstrijd kijk ik nauwelijks naar mijn tijd en/of hartslag (laatste eigenlijk helemaal niet). Reden: als ik tijdens het lopen zie dat ik te langzaam ga dan kan ik wel eens de pijk aan maarten geven.

Paul

[Robisrunning]

Ik sluit me volledig bij Erik aan en een dosis gezonde wedstrijdspanning is juist lekker om je scherp te houden. Ook een goede parcoursverkenning hoort er bij mij altijd bij, maar dat is meer uit nieuwsgierigheid en leuk als je onderweg al weet in welke richting je bij de volgende afslag gaat en wat je eventueel aan klimmen en dalen te wachten staat. Ook het weer bekijk ik meestal wel van te voren. Dat kan helpen bij het kiezen van de taktiek (solo of in een groepje).
Mijn onzekerheid heb al heel wat jaren geleden van me afgeschud en ingeruild voor genieten en loopplezier. Nu de jaren vorderen ga ik er steeds meer van genieten, wetende dat je lichaam meer aankan dan je verwacht.
Wat experimenteren (4 marathons + ultraloop dit jaar) maakt het ook leuk. Ik besef me dat dat uiteraard niet voor iedereen weggelegd is, maar kan aanstekelijk werken en gooit ook wat mij betreft oude theorieën mbt tot arbeids-rust verhouding overboord. Ik maak veel trainings- en ook veel lange wedstrijdkilometers en weet meestal inderdaad vrij vlot hoe de vlag er voor staat en loop nooit in het rood. Ik heb ook nooit last van kramp of andere zaken. Dat maakt je ook sterk en dat komt ws doordat ik ook aan voeding en vochtinname redelijk veel aandacht besteed.
HennyV noemde dat afgelopen zondag heel mooi "Zen" en daar sluit ik me maar bij aan
Rasheed, pik die dingen eruit waar je nog aan kunt werken en besef dat toptijden slechts voor enkele getalenteerden onder ons zijn weggelegd. Soms moet die knop even om, maar daarna geniet je des te meer...

[Final-sprint]

Zelf heb ik gelukkig ook alleen "last" van gezonde spanning. Zodra ik mijn appartement uitstap begint het...maar zodra ik start, kan ik het lekker van me afschudden;)

[Chiel]

Ik voel me vaak slecht op een wedstrijddag. Lamlendig, belabberd, uit vorm, noem maar op. Het inlopen gaat voor geen meter, moe na een paar meter... vreselijk allemaal.
Inmiddels heb ik een paar wedstrijdjes gelopen en weet ik dat het helemaal niets met de vorm te maken heeft. Ik heb zelfs mijn beste prestaties neergezet terwijl ik me zo beroerd voelde.
Tegenwoordig ga ik me zorgen maken als ik me wel lekker en in vorm voel ...

[Final-sprint]

Ik voel me vaak slecht op een wedstrijddag. Lamlendig, belabberd, uit vorm, noem maar op. Het inlopen gaat voor geen meter, moe na een paar meter... vreselijk allemaal.
Inmiddels heb ik een paar wedstrijdjes gelopen en weet ik dat het helemaal niets met de vorm te maken heeft. Ik heb zelfs mijn beste prestaties neergezet terwijl ik me zo beroerd voelde.
Tegenwoordig ga ik me zorgen maken als ik me wel lekker en in vorm voel ...

Dus eigenlijk maakt het bij jou niks uit of je je goed of slecht voelt? Wel handig

[Chiel]

Dus eigenlijk maakt het bij jou niks uit of je je goed of slecht voelt? Wel handig

Jawel! toch? Als ik me slecht voel, weet ik dat het goed zit (en voel me dus goed)
Als ik me goed voel, is er iets aan de hand (en voel ik me slecht)
....
[snapt het zelf niet meer]

[DRUM]

Als ik me slecht voel, weet ik dat het goed zit (en voel me dus goed)
Als ik me goed voel, is er iets aan de hand (en voel ik me slecht)

Gaat bij mij ook vaak op

[Final-sprint]

Dus eigenlijk maakt het bij jou niks uit of je je goed of slecht voelt? Wel handig

Jawel! toch? Als ik me slecht voel, weet ik dat het goed zit (en voel me dus goed)
Als ik me goed voel, is er iets aan de hand (en voel ik me slecht)
....
[snapt het zelf niet meer]

Als je je goed voelt, voel je je slecht? Idd duidelijk verhaal;)

Staan er voor jullie nog wedstrijden op het programma dit weekend?

[Chiel]

Staan er voor jullie nog wedstrijden op het programma dit weekend?

Ja, zo meteen de Bergrace

[Final-sprint]

Hoe is het gegaan? Hoop dat je je voor de run wel slecht hebt gevoeld?

[runfun]

Ik begrijp wel wat Chiel probeerde uit te leggen. Als ik me futloos voel voor een wedstrijd is het 9 van de 10 keer een soort van 'ruststand'. Wanneer ik ga inlopen of in het startvak sta dan verdwijnt het gevoel en loop ik vaak goed. Als ik voor een wedstrijd juist goed/energiek voel dan verloopt het niet volgens plan. Klinkt tegenstrijdig maar ik herken het wel.

[Chiel]

Hoe is het gegaan? Hoop dat je je voor de run wel slecht hebt gevoeld?

Ik voelde me idd niet al te best. Het inlopen kostte moeite (ofwel futloos zoals Roger zegt) en de paar korte sprintjes zorgden voor ademnood.
Het goede gevoel kwam pas na het startschot met een eerste kilometer die makkelijk in 3'43" blijkt te gaan