Ha!
Ja, was dit draadje even vergeten maar logisch dat jullie nieuwsgierig zijn naar hoe het is verlopen. Ok, lees en huiver...
Nadat het portfolio eerder al was goedgekeurd weet je dat je je kunt voorbereiden op de praktijkexamendag; de "PvB-dag" (PvB=Proeve van Bekwaamheid)
De informatie vooraf is duidelijk. Op tijd weet je wanneer, waar en hoe laat jouw praktijkexamen zal plaatsvinden. In mijn geval op zaterdag 25 april 's middags tussen 14.15 uur en 15.15 uur. Je hoort ook tijdig wie jouw beoordelaar zal zijn tijdens de training.
Uiterlijk 14 dagen vóór deze dag moet je je examentraining per mail doorsturen naar je beoordelaar. Dat lukte (net) Ik moet bekennen dat ik tijdens de hele opleidingsperiode wel wat moeite heb gehad met het tijdig inleveren van gewenste materialen/formulieren. Voor iedereen hier die de opleiding nog wil gaan oppakken: stel niet uit wat je al op een eerder moment af kunt maken!
Een voorwaarde voor de examentraining is dat je minimaal 12 personen verzamelt die aan de training deel zullen nemen. Dat leek in de voorbereiding geen probleem op te leveren. Voldoende clubgenoten die hadden aangegeven: "Oh, maar daar wil ik wel aan meewerken" Totdat je ze definitief wilt vastleggen voor die dag! Dan vallen er in mijn geval toch een hele rij af, waarvan ik wel op deelname gerekend had! Dat werd wel een beetje stressen maar op de vrijdag voor het examen kon ik toch nummer 12 vastleggen!
In de laatste week natuurlijk nog regelmatig de geplande training doorgenomen, alles nog eens op een rijtje gezet, de gewenste uitvoering gevisualiseerd en... de belangrijkste theoretische aspecten nog eens bestudeerd. Er groeide wel wat (gezonde?) spanning zo de laatste dagen.
Ondertussen was m'n jongste dochter hoogzwanger en zelfs al langer dan een week over de geplande bevallingsdatum aangeland. De vrijdag voor het examen kregen we 's avonds bericht dat ze toch voor de zekerheid naar het ziekenhuis moest en niet thuis zou bevallen zoals de bedoeling was. Er was al een centimeter of 4 ontsluiting en de bevalling zou die avond nog wel plaatsvinden. Maar het werd later en later maar.. geen telefoontje of berichtje. Slecht geslapen en ook de volgende morgen vroeg geen bericht. Tegen half negen eindelijk het bericht van schoonzoon dat er een kleindochter geboren was: Mila. Het had in totaal 25 uren geduurd en uiteindelijk was er nog een keizersnee aan te pas gekomen maar het ging goed met moeder en kind. Pfff! Gelukkig maar!
Oh ja, ik zou vertellen hoe het examen was verlopen.
Je kunt je voorstellen dat m'n hoofd er helemaal niet meer naar stond! M'n vrouw en ik wilden zo vlot als het maar kon naar het ziekenhuis om bij onze dochter te zijn en onze kleindochter te verwelkomen.
Dat lukte tegen koffietijd en we konden met eigen ogen zien dat het er inderdaad gelukkig allemaal heel goed uitzag. Hele opluchting.
Tegen 12 uur weer thuis en toen nog omkleden, sportkleding/trainingspak, laatste blik in de papieren die mee moesten, fluitje nog gauw in de zak gestopt (gebruik ik noooit!) en... met een ongekende spanning in m'n lijf naar de atletiekbaan van Atletics gereden.
Daar wat rondgedrenteld, een aantal bekenden kort gesproken en vereld dat ik opa was geworden, nog even een rustig plekje opgezocht om de training nog even door te nemen(pfff) drie keer piesen en vanaf 14:00 uur de deelnemers aan mijn groep opgevangen en laatste aanwijzingen gegeven. Zij konden rustig de warming-up van de training zelf gaan doen. Die zou toch niet beoordeeld worden en het examen begint eerst met een voorbespreking van 10 minuten met de beoordelaar.
14.15 uur: kennismaking en gesprek met m'n beoordelaar. Even over de geboorte van m'n kleindochter, daarna een aantal vragen over de geplande training en wat uitleg van mijn kant. Dat verliep vlot en na 2 minuten was de spanning gelukkig al veel minder. Afgesproken welke onderdelen ik van de training wilde laten zien, naar buiten, de baan op en naar de plek waar mijn trainingsgroepje stond.
Nog even voor de duidelijkheid: er zijn steeds drie examenkandidaten tegelijk op de baan met een trainingsgroepje aan het werk. Ik had met de andere twee die op hetzelfde moment op de baan stonden, vooraf al goede afspraken gemaakt, zodat we elkaar niet lastig zouden vallen tijdens de examentraining. Verliep vlekkeloos.
De "Dirty Dozen" stonden me al al op te wachten
Toen ik het stel zag staan, ongeveer bij het 300 m. punt waar ik met ze aan het werk zou gaan, wist ik al zeker dat het goed zou komen. Ze hadden elk al een oefenmatje en een medecinbal meegenomen en klaargelegd.
Vlot de oefeningen gedaan gericht op rompstabiliteit, daarna loopoefeningen met gebruik van medecinbal ook weer gericht op rompstabiliteit en daarna de eerste van een reeks van 6 extensieve intervallen van 800 m. nog kunnen begeleiden. Toen was het halve uurtje al om. Het was als vanzelf gegaan, geen centje pijn, ontspannen, fijne sfeer, goed gedaan wat ik me had voorgenomen. Wist dat het goed zat.
Nog een reflectiegesprek van ca. 15 minuten met de beoordelaar over de verzorgde training: wat ik er zelf van vond, of ik achteraf gezien nog dingen anders had willen doen etc.etc.
Het werd een goed gesprek, ik kreeg de nodige complimenten en het gesprek liep nog even uit. Ik kreeg een positieve beoordeling, gelukwensen en succeswens voor de verder plannen die ik op sportgebied had aangegeven.
Geslaagd!
