Trackmeeting 4, Maarschalkerweerd: Inlopen voor 200mH
Rond 5 uur begonnen aan mijn Warming Up.
Maar ik merkte binnen 5 minuten al dat het vandaag echt te warm was voor een lange tight.
Dus voor het eerst dit jaar (inclusief indoor) een warming up gedaan in een korte tight.
De meeste horden stonden al klaar voor onze horden races, maar ze hadden netjes overal de binnenste twee banen vrij gelaten tot 18:00. Dus ik kon gewoon op de baan inlopen.
Vervolgens meteen mijn spikes gepakt voor een korte horden-warming-up, en om even te checken of het pasritme dat ik had uitgedacht (dit was pas de 2e keer dat ik deze afsatnd liep) haalbaa was (sinds februari geen horden meer getraind). Het leek haalbaar, maar ik zag wel dat ik in de problemen zou komen als ik niet snel genoeg zou starten.
Trackmeeting 4, Maarschalkerweerd: 200mH
Aangezien ik sinds februari geen horden meer had getraind, was ik absoluut niet klaar voor deze race.
Ik wist dat ik zonder problemen over de horden zou gaan, maar dat ik dat wel veel te hoog zou doen (ook al is deze 76cm gelijk aan mijn reguliere hoogte op de 300mH).
Ik zat in een serie met atleten die allemaal een paar seconden sneller waren, maar geen van allen had veel ervaring met deze raceafstand.
We hadden elkaar er wel alvast op gewezen dat de horden zo dicht bij elkaar stonden (voor ons 18m30) dat we onderweg geen tijd hadden om na te denken (zoals op een 300mH of 400mH).
Ik kwam redelijk goed uit bij de eerste horde, maar ik kon vandaag niet goed genoeg versnellen tussen de horden door.
Daardoor had ik vanaf (ongeveer) de 5e horde een pasje extra nodig, en dus kreeg ik vanaf dat moment te maken met een wisselend aanvalsbeen - en dat had ik niet geoefend tijdens mijn warming up.
Met andere woorden: Ik moest voor het eerst sinds februari over een horde heen met mijn verkeerde been. En de eerste keer rakte ik meteen wat uit balans bij de landing. Mijn snelheid stortte meteen omlaag naar (ongeveer) 20 km/u.
Op het laatste rechte eind kon ik mij nog enigzins herstellen (met wisselend been).
Heb de race wel kunnen afmaken, en omdat ik deze afstand pas 1 keer eerder had gelopen was het meteen een PR: 35.39 (+0.0 m/s)
Na afloop voelde ik wel een pijntje in mijn rechter achillespees, dus ik heb me (vrijwel) meteen afgemeld voor de 300m.
Trackmeeting 4, Maarschalkerweerd: 4x100m
Ik had me opgegeven voor deze estafette omdat er genoeg teams moesten starten, want er vond een aanval op het Nederlands Record voor M50 op het programma.
Ik had destijds dus meteen al aangegeven dat ik niet voluit zou gaan - dus ik kon gewoon meedoen ondanks die pijnlijke achillespees.
Nu had ik nog nooit in mijn leven een 4x100m gelopen. Wel een keer een training meegedaan, een jaar of 2 geleden, dus ik wist wel ongeveer hoe het moest.
Er bleek tegen het eind van de 300m toch nog wat tijd te zijn om te oefenen - maar dat hadden ze mij niet verteld. Dus ik kwam daar nogal laat aan.
Ik zou als tweede lopen, en Juul had me gezegd dat we het zouden proberen met 15-voetjes.
Dat lukte niet, deels doordat ik (vanwege die achilles) niet fel genoeg startte.
Dus we hebben het nog 1 keer geprobeerd met 20 voetjes en met een explosievere start, en dat leek te werken.
Er was geen tijd meer om mijn wissel op Vinod (die ruim 30 jaar jonger is) te oefenen, dus ik heb hem gewoon gezegd dat hij rustig moes starten.
Al met al waren we klaar met deze oefening voordat de officials zover waren dat de race kon starten.
Op het laatste moment dat het team vn de master dames van U-Track niet van start zou gaan, dus er bleven 3 teams over - dat moest ruimschoots genoeg zin om de recordpoging legaal te maken.
De wissel van Juul op mij ging slordig, maar probleemloos.
Vanwege de pijnlijke achillespees bleef ik onder de 25 km/u, dus ik riep voor de zekerheid nog een keer "Rustig!" naar Vinod ruimschoots voordat ik in de buurt kwam.
Wissel ging slordig (ik sloeg in eerste instantie tegen de buitenkant van zijn arm), maar probleemloos.
Onze tijd was 53.94.
Belangrijker: Team NL M50 liep 47.79 Dat was net genoeg, want het Nederlands Record stond op 47.99
Baanwedstrijden 2024
Soester Avondwedstrijd (300mH en 100m)
Ik was lekker vroeg aanwezig voor deze wedstrijd, maar net toen ik aan mijn warming-up wilde beginnen vluchte iedereen naar binnen voor een flinke regenbui.
Ben vervolgens meteen naar buiten gelopen toen de regen even ophield, maar na anderhalve ronde inlopen begonnen er weer regen- en onweersbuien - gelukkig kon ik schuilen in het wedstrijdhok.
Daarna heb ik mijn WU grotendeels af kunnen maken. Maar toen ik vervolgens terugliep naar het clubhuis om mijn spikes op te halen voor wat horde-oefeningen, moesten we opeens het terrein ontruimen vanwege naderend onweer.
Door die onweersbuien begon de wedstrijd een kwartiertje later.
Terwijl de 400mH bezig was kon ik rond de 110m-startlijn rustig even wat oefenen met wat horden.
(En stiekum ook even een horde op de rondbaan genomen, tussen twee 76cm-series door).
Vreemd genoeg had de organisatie een 3000m gepland tussen de 400mH en de 300mH.
Daardoor konden we tijdens de 3000m ook nog even in de buitenste banen van de rondbaan oefenen met startblokken en wat hordes.
300mH
Voor de 300mH was ik ingedeeld met 2 jongens en 2 meisjes, die allemaal meer dan 50 jaar jonger waren dan ik.
Aangezien er 7 series waren ingedeeld op tijd, waren ze op papier allemaal ongeveer even snel als ik.
Maar gezien onze leeftijden zouden zij inmiddels pakweg een seconde sneller moeten zijn dan hun opgegeven tijd, en ik ½ seconde langzamer ...
De race ging niet goed, ik kwam niet boven de 24 km/u.
Ik had 3 snellere atleten in de banen boven mij, maar gek genoeg haalde ik er 1 in op het eerste rechte eind.
In de bocht viel ik echter enigzins stil waardoor zij mij weer kon inhalen. De (op papier langzamere) atleet in baan 1 kwam ook onderdoor.
Het laatste rechte eind kon ik weer wat versnellen, zodat ik de atlete in baan 4 klopte en de atleet in baan 1 tot op enkele honderdsten naderde.
Eindtijd was 53.39. Geen goede tijd, maar daarmee sta ik wel opeens 4e aller tijden bij de 65-plussers! Zo hoog heb ik nog nooit gestaan op een aller-tijden-lijst!
100m
De achterstand op het tijdschema was inmiddels teruggebracht to 10 minuten, maar tijdens de 200m ging het mis: De 2e en 3e serie hadden geen tijden.
De wedstrijd werd even stilgelegd om het probleem te verhelpen. Toen dat niet lukte werd besloten over te stappen op handtijden.
Maar vervolgens bleek de ET toch weer te werken.
Inmiddels was de achterstand op het tijdschema opgelopen tot meer dan een uur.
Daarop besloot de organisatie een aantal onderdelen te schrappen: ik meen dat het ging om de 400m, 60m, 80m en 100m.
Mijn 100m ging dus niet door.
Ik was lekker vroeg aanwezig voor deze wedstrijd, maar net toen ik aan mijn warming-up wilde beginnen vluchte iedereen naar binnen voor een flinke regenbui.
Ben vervolgens meteen naar buiten gelopen toen de regen even ophield, maar na anderhalve ronde inlopen begonnen er weer regen- en onweersbuien - gelukkig kon ik schuilen in het wedstrijdhok.
Daarna heb ik mijn WU grotendeels af kunnen maken. Maar toen ik vervolgens terugliep naar het clubhuis om mijn spikes op te halen voor wat horde-oefeningen, moesten we opeens het terrein ontruimen vanwege naderend onweer.
Door die onweersbuien begon de wedstrijd een kwartiertje later.
Terwijl de 400mH bezig was kon ik rond de 110m-startlijn rustig even wat oefenen met wat horden.
(En stiekum ook even een horde op de rondbaan genomen, tussen twee 76cm-series door).
Vreemd genoeg had de organisatie een 3000m gepland tussen de 400mH en de 300mH.
Daardoor konden we tijdens de 3000m ook nog even in de buitenste banen van de rondbaan oefenen met startblokken en wat hordes.
300mH
Voor de 300mH was ik ingedeeld met 2 jongens en 2 meisjes, die allemaal meer dan 50 jaar jonger waren dan ik.
Aangezien er 7 series waren ingedeeld op tijd, waren ze op papier allemaal ongeveer even snel als ik.
Maar gezien onze leeftijden zouden zij inmiddels pakweg een seconde sneller moeten zijn dan hun opgegeven tijd, en ik ½ seconde langzamer ...
De race ging niet goed, ik kwam niet boven de 24 km/u.
Ik had 3 snellere atleten in de banen boven mij, maar gek genoeg haalde ik er 1 in op het eerste rechte eind.
In de bocht viel ik echter enigzins stil waardoor zij mij weer kon inhalen. De (op papier langzamere) atleet in baan 1 kwam ook onderdoor.
Het laatste rechte eind kon ik weer wat versnellen, zodat ik de atlete in baan 4 klopte en de atleet in baan 1 tot op enkele honderdsten naderde.
Eindtijd was 53.39. Geen goede tijd, maar daarmee sta ik wel opeens 4e aller tijden bij de 65-plussers! Zo hoog heb ik nog nooit gestaan op een aller-tijden-lijst!
100m
De achterstand op het tijdschema was inmiddels teruggebracht to 10 minuten, maar tijdens de 200m ging het mis: De 2e en 3e serie hadden geen tijden.
De wedstrijd werd even stilgelegd om het probleem te verhelpen. Toen dat niet lukte werd besloten over te stappen op handtijden.
Maar vervolgens bleek de ET toch weer te werken.
Inmiddels was de achterstand op het tijdschema opgelopen tot meer dan een uur.
Daarop besloot de organisatie een aantal onderdelen te schrappen: ik meen dat het ging om de 400m, 60m, 80m en 100m.
Mijn 100m ging dus niet door.
De man van de Korte Adem
Finale Mastercompetitie, Hoorn, Verspringen.
Ik heb gezorgd dat ik op tijd aanwezig was (ruim 2½ rijden, plus wat afgesloten snelwegen) zodat ik voor aanvang van de wedstrijd een warming up kon doen.
Daarna had ik nog 2½ uur voordat mijn onderdeel begon.
Vorig jaar waren we tweede, achter Altis.
Dit jaar wilden we Altis verslaan en kampioen worden.
We hebben dus iedereen van beide teams ingezet.
Ook hebben we geprobeerd op elk onderdeel waar toegestaan twee atleten in te zetten. Bij de heren is dat bijna gelukt, bij de dames niet helemaal.
AL gauw bleek dat dit jaar niet alleen het herenteam maar ook het damesteam dit jaar mee zou strijden om de medailles.
De andere verspringer uit ons team had vrijdag een rugblessure opgelopen, daardoor presteerde hij wat minder dan gehoopt: 4m88.
Ik dacht dat dat betekende dat mijn prestatie alleen zou gelden als ik minstens 4m22 zou springen.
Vanwege kijn knieblessure zou dat nog best een klus worden, ik had sinds februari niet meer over de 4 meter gesprongen.
Aangezien ik het springen nog lang niet onder de knie heb, had ik besloten vandaag alles op de snelheid te gooien.
Ik had van tevoren 2 aanlopen uitgezet: 12-pas (21m30) en 20-pas (37m30).
Maar omdat die 4m22 misschien toch wel haalbaar was, moest ik ook weer niet te veel risico nemen. Dus in ieder geval 1 of 2 keer de korte aanloop.
Eerste sprong deed ik met de 12-pas: 4m12, ruim 30cm over bij de afzet.
Tweede sprong ben ik dus een half voetje naar voren gegaan, maar dat had geen succes: 3m99.
Dus toen overgestapt op de 20-pas.
Derde sprong was 4m18, 40-50cm over.
Vierde sprong extra geconcentreerd op de eerste passen: 4m14.
Eindresultaat was 4m18 (+0.6 m/s).
Ik bleek me verrekend te hebben, mijn sprong was 643 punten waard, toch nog 38 punten meer dan de sprong van mijn teamgenoot waard zou zijn geweest.
In ieder geval blij dat mijn sprongen nu redelijk constant waren.
(En natuurlijk tevreden dat ik eindelijk weer over de 4m kom.
Eind van de wedstrijd was spectaculair, met op de 4x200m een val van onze 3e loper (a la Femke Bol) waarna de 4e loper alsnog de 1e 2 teams weer voorbij liep (a la Femke Bol).
Uiteindelijk eindigde we op de tweede plaats: Voor Altis, maar achter Rotterdam Atletiek.
Ons damesteam veroverde het brons bij de vrouwen.
Ik heb gezorgd dat ik op tijd aanwezig was (ruim 2½ rijden, plus wat afgesloten snelwegen) zodat ik voor aanvang van de wedstrijd een warming up kon doen.
Daarna had ik nog 2½ uur voordat mijn onderdeel begon.
Vorig jaar waren we tweede, achter Altis.
Dit jaar wilden we Altis verslaan en kampioen worden.
We hebben dus iedereen van beide teams ingezet.
Ook hebben we geprobeerd op elk onderdeel waar toegestaan twee atleten in te zetten. Bij de heren is dat bijna gelukt, bij de dames niet helemaal.
AL gauw bleek dat dit jaar niet alleen het herenteam maar ook het damesteam dit jaar mee zou strijden om de medailles.
De andere verspringer uit ons team had vrijdag een rugblessure opgelopen, daardoor presteerde hij wat minder dan gehoopt: 4m88.
Ik dacht dat dat betekende dat mijn prestatie alleen zou gelden als ik minstens 4m22 zou springen.
Vanwege kijn knieblessure zou dat nog best een klus worden, ik had sinds februari niet meer over de 4 meter gesprongen.
Aangezien ik het springen nog lang niet onder de knie heb, had ik besloten vandaag alles op de snelheid te gooien.
Ik had van tevoren 2 aanlopen uitgezet: 12-pas (21m30) en 20-pas (37m30).
Maar omdat die 4m22 misschien toch wel haalbaar was, moest ik ook weer niet te veel risico nemen. Dus in ieder geval 1 of 2 keer de korte aanloop.
Eerste sprong deed ik met de 12-pas: 4m12, ruim 30cm over bij de afzet.
Tweede sprong ben ik dus een half voetje naar voren gegaan, maar dat had geen succes: 3m99.
Dus toen overgestapt op de 20-pas.
Derde sprong was 4m18, 40-50cm over.
Vierde sprong extra geconcentreerd op de eerste passen: 4m14.
Eindresultaat was 4m18 (+0.6 m/s).
Ik bleek me verrekend te hebben, mijn sprong was 643 punten waard, toch nog 38 punten meer dan de sprong van mijn teamgenoot waard zou zijn geweest.
In ieder geval blij dat mijn sprongen nu redelijk constant waren.
(En natuurlijk tevreden dat ik eindelijk weer over de 4m kom.
Eind van de wedstrijd was spectaculair, met op de 4x200m een val van onze 3e loper (a la Femke Bol) waarna de 4e loper alsnog de 1e 2 teams weer voorbij liep (a la Femke Bol).
Uiteindelijk eindigde we op de tweede plaats: Voor Altis, maar achter Rotterdam Atletiek.
Ons damesteam veroverde het brons bij de vrouwen.
De man van de Korte Adem
Zo 30 sep
Clubkampioenschappen U-Track & Phoenix, Maarschalkerweerd.
Ik was vandaag als scheidsrechters verantwoordelijk voor de technische onderdelan op de zuidelijke helft van de baan: 2x hoog, 2x ver, 1x discus, 1x speer.
Zowel bij Speer als bij Ver had ik vandaag alleen pupillen, dus dat kwam neer op Vortex en een afzetvak.
Er waren nogal weinig juryleden beschikbaar (dit was het weekend van de Nationale Estafette Kampioenschappen), maar er zaten er een paar tussen met zeer veel ervaring, dus ik kon mij grotendeels concentreren op de onervaren juryteams - en op zo'n moment is het handig om al je onderdelen aan dezelfde kant van de baan te hebben, dat maakt het een stuk overzichtelijker.
Verder eigenlijk alleen problemen gehad met de palen bij een van de hoogspringmatten - maar dat konden we ruimschoots voor aanvang oplossen.
Clubkampioenschappen U-Track & Phoenix, Maarschalkerweerd.
Ik was vandaag als scheidsrechters verantwoordelijk voor de technische onderdelan op de zuidelijke helft van de baan: 2x hoog, 2x ver, 1x discus, 1x speer.
Zowel bij Speer als bij Ver had ik vandaag alleen pupillen, dus dat kwam neer op Vortex en een afzetvak.
Er waren nogal weinig juryleden beschikbaar (dit was het weekend van de Nationale Estafette Kampioenschappen), maar er zaten er een paar tussen met zeer veel ervaring, dus ik kon mij grotendeels concentreren op de onervaren juryteams - en op zo'n moment is het handig om al je onderdelen aan dezelfde kant van de baan te hebben, dat maakt het een stuk overzichtelijker.
Verder eigenlijk alleen problemen gehad met de palen bij een van de hoogspringmatten - maar dat konden we ruimschoots voor aanvang oplossen.
De man van de Korte Adem
Za 5 okt
Clubkampioenschappen Tempo AV, Bussum. (1e dag)
Vandaag 11 uur op de baan gestaan bij de 1e dag van de clubkampioenschappen bij Tempo.
Bij Tempo betekent dat elk jaar een volledige meerkamp (dus voor de mannen en vrouwen vanaf AB een volledige 10-kamp en 7-kamp).
Vandaag was ik ET-er (bediener van de Foto-finish apparatuur en zo).
Alle technische problemen konden we in de loop van de dag oplossen - het lastigst was de defecte voeding van de computer van het scorebord - dat kastje was niet gebouwd op onderhoudbaarheid, en de eerste uren waren de looponderdelen zeer krap gepland.
Naar de atleten toe gaat het wedstrijdverloop er steeds professioneler uit zien!
Clubkampioenschappen Tempo AV, Bussum. (1e dag)
Vandaag 11 uur op de baan gestaan bij de 1e dag van de clubkampioenschappen bij Tempo.
Bij Tempo betekent dat elk jaar een volledige meerkamp (dus voor de mannen en vrouwen vanaf AB een volledige 10-kamp en 7-kamp).
Vandaag was ik ET-er (bediener van de Foto-finish apparatuur en zo).
Alle technische problemen konden we in de loop van de dag oplossen - het lastigst was de defecte voeding van de computer van het scorebord - dat kastje was niet gebouwd op onderhoudbaarheid, en de eerste uren waren de looponderdelen zeer krap gepland.
Naar de atleten toe gaat het wedstrijdverloop er steeds professioneler uit zien!
De man van de Korte Adem